Sierpień 2024 roku. Wieczór w Teatrze Polskim w Szczecinie.
Bohaterami sztuki jest niezbyt zamożne małżeństwo, ale ze sporym dorobkiem zawodowym. On jest jest księgowym. Ona jest zasłużoną poetką i tłumaczką. Zgromadziła sporą ilość dyplomów i statuetek, bez finansowych gratyfikacji za swoje dokonania. Ona chce za życia jeszcze załatwić u decydentów dla siebie i męża pogrzeb i grób na koszt państwa w prestiżowej Alei Zasłużonych. Uważa, że należy jej się takie wyróżnienie, jako zasłużonej w dziedzinie literatury.
Autorem „Alei Zasłużonych” jest Jarosław Mikołajewski poeta, eseista, tłumacz, publicysta. O ALei Zasłużonych: Bohaterką „Alei Zasłużonych” jest artystka, poetka, ale to nie jest rzecz tylko o poetach, artystach. To tekst o kuglarskim wymiarze życia, w którym żyjemy. O aspiracji wzniosłości, która okazuje się stopniową akceptacją losu, jaki jest poza tym snem. O rozpaczy, na którą, nawet jeśli jesteś poetą, nie znajdujesz słów innych niż przekleństwa – akt rozpaczy i bezsilności (czyż nie wzniosłe przekleństwa słyszymy dziś na ulicach?).
autor: Jarosław Mikołajewski
reżyseria: Krzysztof Materna
muzyka: Obywatel G.C.
autorka plakatu: Sarah Wiśniewska
Oni/One w spektaklu:
Olga Adamska to ona, poetka i tłumaczka.
Jacek Piotrowski to on, księgowy, mąż poetki.
Adam Dzieciniak – urzędnik z “czasów słusznie minionych”
Dorota Chrulska – urzędniczka
Lidia Jezierska – matka poetki i tłumaczki
Żywy język, słodko-gorzkie refleksje, różnorodność postaw i doświadczeń, różne potrzeby i obrony – nic się nie zmieniło, tak mamy!
